Πυρίτης ( ή σιδηροπυρίτης) ~FeS2
Ονομασία: Το όνομα του συγκεκριμένου ορυκτού προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις "σίδηρος" και "πυρ" και οφείλεται στην ικανότητα του να παράγει σπίθες όταν τρίβεται σε σκληρές μεταλλικές επιφάνειες.Ακόμα ο σιδηροπυρίτης είναι γνωστός με το όνομα "the fools' gold" καθώς, εξαιτίας του χρώματος του, συχνά εξαπατούσε τους άπειρους χρυσοθήρες που τον περνούσαν για χρυσό, παρόλο που η διάκριση ανάμεσα τους μπορεί να γίνει εύκολα είτε εξετάζοντας την σκληρότητα των δύο ορυκτών (6,5 για τον πυρίτη και 2,5 για τον χρυσό στην κλίμακα MOS) είτε εξετάζοντας την γραμμή της σκόνης τους (μαυροπρασινωπή για τον πυρίτη και κίτρινη για τον χρυσό).
Ιδιαίτερα γνωρίσματα: Το κιτρινωπό του χρώμα και η μεταλλική του λάμψη δίνουν την εντύπωση πως πρόκειται για χρυσό, σύγχυση η οποία εύκολα, όπως είπαμε, μπορεί να αποφευχθεί.Αξιοσημείωτο είναι, παράλληλα, το γεγονός πως ο πυρίτης τήκεται εύκολα αν κρατηθεί πάνω από μια φλόγα, ενώ ταυτόχρονα εκλύει δηλητηριώδες οξείδιο του θείου.Ακόμη, όταν έρχεται σε επαφή με το νερό αναλύεται σε θειικό οξύ και άλλα χημικά συστατικά και καταστρέφεται.Οι δε κρύσταλλοι του πυρίτη είναι συνήθως κυβοειδείς, αλλά μερικές φορές έχουν οκτώ ή δώδεκα έδρες. Τέλος, το ορυκτό αυτό δεν παρουσιάζει φωταύγια, ενώ η πυκνότητα του βρίσκεται στο 5.
Σύσταση: Η χημική του ονομασία είναι θειούχος σίδηρος, ονομασία από την οποία κατανοούμε και τα συστατικά από τα οποία αποτελείται το συγκεκριμένο ορυκτό.
Προέλευση: Ο πυρίτης είναι ένα από τα πιο κοινά ορυκτά, καθώς δημιουργείται σε ποικίλες γεωλογικές συνθήκες.Συχνά βρίσκεται σε πετρώματα που σχηματίστηκαν πριν από εκατομμύρια χρόνια, όταν το νερό ήρθε σε επαφή με πολύ θερμά πετρώματα, τα οποία οι γεωλόγοι ονομάζουν υδροθερμικά.Τα σημαντικότερα κοιτάσματα σιδηροπυρίτη βρίσκονται στις Η.Π.Α., στο Περού, στην Βολιβία, την Ιαπωνία,την Γκάνα, την Ζάμπια την Ναμίμπια και την Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής.Στην Ευρώπη σημαντικά κοιτάσματα έχουν βρεθεί στην Ισπανία (Ρίο Τίντο), την Νορβηγία (Ρόρος), την Σουηδία (Φαλούν) και την Γερμανία (Χάρτς και Βαυαρία).Τέλος, στην Ελλάδα αξιόλογα κοιτάσματα υπάρχουν στην Χαλκιδική, το Λαύριο, το Κιλκίς, την Ξάνθη, το Λουτράκι και την Σέριφο.
Χρησιμότητα: 1)Όταν σε ένα κοίτασμα σιδηροπυρίτη περιέχεται χρυσός, τότε η εκμετάλλευση του αποσκοπεί στην εξαγωγή του μετάλλου αυτού.Συνήθως, όμως, χρησιμοποιείται στην χαλυβουργία όπου ο σίδηρος που περιέχει εξάγεται με θερμική επεξεργασία.Χρησιμοποιείται, επίσης, για την παρασκευή θειικού οξέος που βρίσκει εφαρμογή στις βιομηχανίες διύλησης πετρελαίου,λιπασμάτων,χρωμάτων και εκρηκτικών.
2)Οι αρχαίοι Έλληνες, εκμεταλλευόμενοι την ικανότητα του να παράγει με χτύπημα σπίθες,χρησιμοποιούσαν τον καθαρό πυρίτη για να ανάβουν φωτιά. Όταν δε επινοήθηκε η πυριτιδα τον 16ο αιώνα, ο πυρίτης αποτελούσε ουσιαστικό μέρος του μηχανισμού των πρώτων πυροβόλων όπλων.Ήταν, όμως, πολύ εύθραυστος και για αυτό αντικαταστάθηκε αργότερα από τον πιο αξιόπιστο σε κρίσιμες στιγμές πυριτόλιθο.
3)Σύμφωνα με μη αξιόπιστες πηγές,οι Αζτέκοι πίστευαν πως εναρμονίζει την σχέση αυτού που τον φορά με τους ανθρώπους του περιβάλλοντος του, αφού συντονίζει την ηλεκτρομαγνητική του συχνότητα με αυτήν του περιβάλλοντος του,ανοίγωντας έτσι διόδους επικοινωνίας.Οι δε Ίνκας τον χρησιμοποιούσαν για διαλογισμό και μαντεία, καθώς διεγείρει την διάνοια και ενισχύει την μνήμη.
Ονομασία: Το όνομα του συγκεκριμένου ορυκτού προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις "σίδηρος" και "πυρ" και οφείλεται στην ικανότητα του να παράγει σπίθες όταν τρίβεται σε σκληρές μεταλλικές επιφάνειες.Ακόμα ο σιδηροπυρίτης είναι γνωστός με το όνομα "the fools' gold" καθώς, εξαιτίας του χρώματος του, συχνά εξαπατούσε τους άπειρους χρυσοθήρες που τον περνούσαν για χρυσό, παρόλο που η διάκριση ανάμεσα τους μπορεί να γίνει εύκολα είτε εξετάζοντας την σκληρότητα των δύο ορυκτών (6,5 για τον πυρίτη και 2,5 για τον χρυσό στην κλίμακα MOS) είτε εξετάζοντας την γραμμή της σκόνης τους (μαυροπρασινωπή για τον πυρίτη και κίτρινη για τον χρυσό).
Ιδιαίτερα γνωρίσματα: Το κιτρινωπό του χρώμα και η μεταλλική του λάμψη δίνουν την εντύπωση πως πρόκειται για χρυσό, σύγχυση η οποία εύκολα, όπως είπαμε, μπορεί να αποφευχθεί.Αξιοσημείωτο είναι, παράλληλα, το γεγονός πως ο πυρίτης τήκεται εύκολα αν κρατηθεί πάνω από μια φλόγα, ενώ ταυτόχρονα εκλύει δηλητηριώδες οξείδιο του θείου.Ακόμη, όταν έρχεται σε επαφή με το νερό αναλύεται σε θειικό οξύ και άλλα χημικά συστατικά και καταστρέφεται.Οι δε κρύσταλλοι του πυρίτη είναι συνήθως κυβοειδείς, αλλά μερικές φορές έχουν οκτώ ή δώδεκα έδρες. Τέλος, το ορυκτό αυτό δεν παρουσιάζει φωταύγια, ενώ η πυκνότητα του βρίσκεται στο 5.
Σύσταση: Η χημική του ονομασία είναι θειούχος σίδηρος, ονομασία από την οποία κατανοούμε και τα συστατικά από τα οποία αποτελείται το συγκεκριμένο ορυκτό.
Προέλευση: Ο πυρίτης είναι ένα από τα πιο κοινά ορυκτά, καθώς δημιουργείται σε ποικίλες γεωλογικές συνθήκες.Συχνά βρίσκεται σε πετρώματα που σχηματίστηκαν πριν από εκατομμύρια χρόνια, όταν το νερό ήρθε σε επαφή με πολύ θερμά πετρώματα, τα οποία οι γεωλόγοι ονομάζουν υδροθερμικά.Τα σημαντικότερα κοιτάσματα σιδηροπυρίτη βρίσκονται στις Η.Π.Α., στο Περού, στην Βολιβία, την Ιαπωνία,την Γκάνα, την Ζάμπια την Ναμίμπια και την Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής.Στην Ευρώπη σημαντικά κοιτάσματα έχουν βρεθεί στην Ισπανία (Ρίο Τίντο), την Νορβηγία (Ρόρος), την Σουηδία (Φαλούν) και την Γερμανία (Χάρτς και Βαυαρία).Τέλος, στην Ελλάδα αξιόλογα κοιτάσματα υπάρχουν στην Χαλκιδική, το Λαύριο, το Κιλκίς, την Ξάνθη, το Λουτράκι και την Σέριφο.
Χρησιμότητα: 1)Όταν σε ένα κοίτασμα σιδηροπυρίτη περιέχεται χρυσός, τότε η εκμετάλλευση του αποσκοπεί στην εξαγωγή του μετάλλου αυτού.Συνήθως, όμως, χρησιμοποιείται στην χαλυβουργία όπου ο σίδηρος που περιέχει εξάγεται με θερμική επεξεργασία.Χρησιμοποιείται, επίσης, για την παρασκευή θειικού οξέος που βρίσκει εφαρμογή στις βιομηχανίες διύλησης πετρελαίου,λιπασμάτων,χρωμάτων και εκρηκτικών.
2)Οι αρχαίοι Έλληνες, εκμεταλλευόμενοι την ικανότητα του να παράγει με χτύπημα σπίθες,χρησιμοποιούσαν τον καθαρό πυρίτη για να ανάβουν φωτιά. Όταν δε επινοήθηκε η πυριτιδα τον 16ο αιώνα, ο πυρίτης αποτελούσε ουσιαστικό μέρος του μηχανισμού των πρώτων πυροβόλων όπλων.Ήταν, όμως, πολύ εύθραυστος και για αυτό αντικαταστάθηκε αργότερα από τον πιο αξιόπιστο σε κρίσιμες στιγμές πυριτόλιθο.
3)Σύμφωνα με μη αξιόπιστες πηγές,οι Αζτέκοι πίστευαν πως εναρμονίζει την σχέση αυτού που τον φορά με τους ανθρώπους του περιβάλλοντος του, αφού συντονίζει την ηλεκτρομαγνητική του συχνότητα με αυτήν του περιβάλλοντος του,ανοίγωντας έτσι διόδους επικοινωνίας.Οι δε Ίνκας τον χρησιμοποιούσαν για διαλογισμό και μαντεία, καθώς διεγείρει την διάνοια και ενισχύει την μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου